چراغ درگرفتن

لغت نامه دهخدا

چراغ درگرفتن. [ چ َ / چ ِ دَ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) روشن شدن چراغ. درگیر شدن چراغ. فروزان شدن چراغ. لازم چراغ برگرفتن. ( ارمغان آصفی ) :
بر آن رخ اعتمادم هست چندانک
چراغ از هیچ کویی درنگیرد.
خاقانی.
ز دیدار تو یوسف را زلیخا مهر برگیرد
چراغ دیده یعقوب از روی تو درگیرد.
صائب ( از ارمغان آصفی ).
|| و بمعنی روشن کردن و افروختن و درگیراندن چراغ و چراغ برکردن و چراغ برگرفتن :
آفتاب منی و من بچراغت جویم
خاصه کز سینه چراغی بسحر درگیرم.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

روشن شدن چراغ ٠در گیر شدن چراغ ٠ فروزا شدن چراغ ٠لازم چراغ بر گرفتن .

پیشنهاد کاربران

بپرس