چراغ بره

لغت نامه دهخدا

چراغ بره. [ چ َ / چ ِ ب َ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) چراغدان را گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). چراغدان. ( ناظم الاطباء ). بعربی مشکوة خوانند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). چراغواره. چراخواره. جاچراغی. چراغدان. رجوع به چراخواره و چراغواره شود. || اسبی که دو دست را بلند کرده بر روی دو پا ایستد. ( ناظم الاطباء ). چراغ. چراغپا.

فرهنگ فارسی

( اسم ) چراغواره
چراغدان را گویند ٠ چراغدان ٠ یا اسبی که دو دست را بلند کرده بر روی دوپا ایستد .

فرهنگ معین

( ~. بَ رِ ) (اِمر. ) نک چراغواره .

فرهنگ عمید

=چراغواره

پیشنهاد کاربران

بپرس