چراغ ا

لغت نامه دهخدا

چراغ ا. [ چ ِ غَل ْ لاه ] ( اِ مرکب ) پول یا نذری که بدرویشان و نقالان دهند. ( ناظم الاطباء ) وجهی که درویش در معرکه از تماشاچیان ستاند. نقدی که بدرویش معرکه گیر یا نقال دهند. پولی که بر بساط معرکه گیر یا نقال اندازند. رجوع به چراغ و چراغ خواستن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس