چخاچخ. [ چ َ چ َ ]( اِ صوت ) صدا و آواز زدن شمشیر باشد از پی هم. ( برهان ) ( آنندراج ). آواز ضرب شمشیر بود که از پی هم بزنند. ( جهانگیری ) ( فرهنگ نظام ). صدا و آواز برخورد شمشیر از پی هم. ( ناظم الاطباء ). صدای زدن تیر و شمشیر. ( شعوری ) چاکاچاک. چاک چاک. چکاچاک. چکاچک. طراق طراق. صدای ضربت تیغ و تیر و گرز و تبرزین و جز اینها که در معرکه جنگ بکار رود و بیکدیگر برخورد کند. رجوع به چاکاچاک و چکاچاک و چکاچک و چقاچاق و چقاچق شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) صدا و آواز شمشیر زدن از پی هم . صدا و آواز زدن شمشیر باشد از پی هم ٠ آواز ضرب شمشیر بود که از پی هم بزنند .
