چبک

لغت نامه دهخدا

چبک. [ چ َ ب َ ] ( اِخ ) بالا و پائین ، دهستانی است جزء حومه بخش لشت نشای شهرستان رشت که در 5هزارگزی باختر لشت نشا واقع شده. جلگه و مرطوبست و 970 تن سکنه دارد. آبش از نورود و سفیدرود. محصولش برنج ، شغل اهالی زراعت و مکاری و راهش مالرو است. در اصطلاح اهالی چبک پائین به سمیعی و چبک بالا به شفیعی معروف است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).

فرهنگ فارسی

بالا و پایین دهستانی است جزئ حوم. بخش لشت نشائ شهرستان رشت

گویش مازنی

/chabek/ چپ دست

پیشنهاد کاربران

بپرس