چایْکوفْسکی، پیوتر ایلیچ (۱۸۴۰ـ۱۸۹۳)(Tchaikovsky, Pyotr Il\'yich)
چایْکوفْسکی، پیوتر ایلیچ
آهنگ ساز روس۱ . پیوندی موفقیت آمیز بین تأثیرات اروپای غربی و شوق و احساسات ملی روسی ایجاد کرد؛ و نخستین آهنگ ساز روس بود که نزد مخاطبان غربی شهرتی به دست آورد. حس قدرتمند ملودی ، بیانگریِ شخصی و درونی ، و ارکستراسیون ۲ درخشان او در تمامی آثار رُمانتیک فراوانش به چشم می خورند، که عبارت اند از شش سمفونی ، سه کنسرتوی پیانو، یک کنسرتوی ویولن ، چند اپرا (ازجمله یوگنی آنگین۳، ۱۸۷۹)، چند باله (ازجمله فندق شکن۴، ۱۸۹۱ـ۱۸۹۲) فانتزی های ارکستری (ازجمله رومئو و ژولیت۵، ۱۸۷۰)، و موسیقی مجلسی و آوازی. پدر چایکوفسکی ، مهندس معدن بود، و امکان تعلیم موسیقی را از ۴سالگی برایش فراهم کرد، و او در ۶ سالگی به خوبی نوازندگی می کرد. در ۱۸۵۹ از مدرسۀ حقوق قضایی۶ فارغ التحصیل شد و به کارمندی وزارت دادگستری درآمد. در ۱۸۶۲ پس از مدتی تحصیل نزد نیکُلای زارِمبا۷، وارد کنسرواتوار تازه تأسیس شد، و از آنتون روبینشتاین ۸ درس هایی در زمینۀ ارکستراسیون گرفت . نیکُلای روبینشتاین۹، که کنسرواتوار مشابهی در مسکو گشوده بود، در ۱۸۶۵ او را در سِمت استاد هارمونی استخدام کرد، و چایکوفسکی در آن جا به کار جدی و حرفه ای آهنگ سازی پرداخت. در ۱۸۶۸ با بالاکیرِف ۱۰ و گروه آهنگ سازان ملی گرایش در سن پترزبورگ آشنا شد، و در آثار بعدی خود از آن ها تأثیر پذیرفت . همان سال سمفونی اول وی، رویاهای زمستانی۱۱، با موفقیت در مسکو اجرا شد؛ این اثر از برخی جنبه ها همچنان تازه ترین و خودانگیخته ترین ساخته در نوع خود است. اولین اپرای او، وُیه وُدا۱۲، نخستین بار در ۱۸۶۹ و رومئو و ژولیت در ۱۸۷۰ در تئاتر بُلشوی۱۳ به اجرا درآمدند. سمفونی دوم ، اثری آشکارا ملی گرایانه ، در ۱۸۷۳ اجرا شد و کنسرتوی پیانوی سی بمل مینور، که نیکلای روبینشتاین ابتدا آن را مردود دانست ، در ۱۸۷۵ به رهبری هانس فون بولو۱۴ در بوستون به اجرا درآمد و نخستین اجرای آن در مسکو کمی بعد در همان سال به رهبری اَلکساندر تانِه یِف۱۵ برگزار شد. نخستین اپرای مهم چایکوفسکی ، واکولای آهنگر۱۶، نخستین بار در ۱۸۷۶ به روی صحنه رفت و سال بعد اولین بالۀ بزرگ او، دریاچۀ قو۱۷، در بلشوی به اجرا درآمد. نام قهرمان این باله (زیگفرید۱۸) احتمالاً از حلقه۱۹ اثر واگنر۲۰ گرفته شد. در ۱۸۷۷ با آنتونینا میلیوکُووا۲۱ ازدواج کرد؛ اما به سبب گرایش های پنهانی خود به همجنس بازی کمتر از یک ماه پس از عروسی و در آستانۀ روان پریشی، او را ترک گفت . از شغل خود در کنسرواتوار مسکو کناره گیری کرد، و تمام وقت خود را به آهنگ سازی اختصاص داد. نخستین سمفونی از سمفونی های پرطرفدار جهانی او، سمفونی چهارم در فا مینور، در ۱۸۷۸ برای نخستین بار اجرا شد؛ موتیف مکرر «سرنوشت» در این اثر، طلایه دار آثار سه گانه ای است که در آن ها کشش میان تحکیم نیروی حیات و خودویرانگری، نقش اصلی را دارد. یوگنی آنگین (۱۸۷۹) بازتاب برخی شرایط تازه پیش آمده در زندگی شخصی چایکوفسکی بود. در ۱۸۸۱ درخشان ترین و برون گرایانه ترین اثر ارکستری چایکوفسکی، کنسرتوی ویولن در رِ، در وین اجرا شد و هفت سال بعد او پرقدرت ترین و یکپارچه ترین سمفونی خود، سمفونی پنجم در می مینور، را ساخت . در ۱۸۸۹، بهترین بالۀ خود، زیبای خفته ۲۲، را تکمیل کرد. در ۱۸۹۳ از دانشگاه کیمبریج ۲۳ دکترای افتخاری دریافت کرد . پس از بازگشت به روسیه، سمفونی ششم (پاتِتیک ۲۴) را به پایان برد، که نخستین بار در اکتبر همان سال در سن پترزبورگ به اجرا درآمد. نُه روز بعد چایکوفسکی درگذشت . ازجمله آثار اوست: صحنه ای: دوشیزۀ اورلئان۲۵ (۱۸۸۱)، بی بیِ پیک۲۶ (۱۸۹۰). ارکستری: هفت سمفونی؛ سمفونی مانفرد۲۷، از روی بایرون ۲۸ (۱۸۸۵)؛ کاپریچّوی ایتالیایی۲۹، اوورتور سال ۱۸۱۲ ۳۰ (۱۸۸۰)؛ سه کنسرتوی پیانو، ازجمله شمارۀ ۱ در سی بمل مینور (۱۸۷۵)، کنسرتوی ویولن (۱۸۷۸)، واریاسیون هایی برمبنای یک تِم روکوکو۳۱ برای ویولن سل و ارکستر۳۲ (۱۸۷۶). موسیقی مجلسی: سِکستِت ۳۳ زهی یادگاری از فلورانس۳۴ (۱۸۸۷)؛ هفده اپوس ساخته های پیانو شامل چهارفصل۳۵.
RussianorchestrationEugene OneginThe NutcrackerRomeo and JulietSchool of JurisprudenceNikolai ZarembaAnton RubinsteinNikolai RubinsteinBalakirevWinter DaydreamsThe VoyevodaBolshoi TheatreHans von BülowAlexander TaneievVakula the SmithSwan LakeSiegfriedRingWagnerAntonina MilyukovaThe Sleeping BeautyCambridge UniversityPathetiqueMaid of OrleansThe Queen of SpadesManfredByronCapriccio ItalienThe Year 1812Variations on a Rococo ThemeorchestrasextetSouvenir de FlorenceThe Seasons
چایْکوفْسکی، پیوتر ایلیچ
آهنگ ساز روس۱ . پیوندی موفقیت آمیز بین تأثیرات اروپای غربی و شوق و احساسات ملی روسی ایجاد کرد؛ و نخستین آهنگ ساز روس بود که نزد مخاطبان غربی شهرتی به دست آورد. حس قدرتمند ملودی ، بیانگریِ شخصی و درونی ، و ارکستراسیون ۲ درخشان او در تمامی آثار رُمانتیک فراوانش به چشم می خورند، که عبارت اند از شش سمفونی ، سه کنسرتوی پیانو، یک کنسرتوی ویولن ، چند اپرا (ازجمله یوگنی آنگین۳، ۱۸۷۹)، چند باله (ازجمله فندق شکن۴، ۱۸۹۱ـ۱۸۹۲) فانتزی های ارکستری (ازجمله رومئو و ژولیت۵، ۱۸۷۰)، و موسیقی مجلسی و آوازی. پدر چایکوفسکی ، مهندس معدن بود، و امکان تعلیم موسیقی را از ۴سالگی برایش فراهم کرد، و او در ۶ سالگی به خوبی نوازندگی می کرد. در ۱۸۵۹ از مدرسۀ حقوق قضایی۶ فارغ التحصیل شد و به کارمندی وزارت دادگستری درآمد. در ۱۸۶۲ پس از مدتی تحصیل نزد نیکُلای زارِمبا۷، وارد کنسرواتوار تازه تأسیس شد، و از آنتون روبینشتاین ۸ درس هایی در زمینۀ ارکستراسیون گرفت . نیکُلای روبینشتاین۹، که کنسرواتوار مشابهی در مسکو گشوده بود، در ۱۸۶۵ او را در سِمت استاد هارمونی استخدام کرد، و چایکوفسکی در آن جا به کار جدی و حرفه ای آهنگ سازی پرداخت. در ۱۸۶۸ با بالاکیرِف ۱۰ و گروه آهنگ سازان ملی گرایش در سن پترزبورگ آشنا شد، و در آثار بعدی خود از آن ها تأثیر پذیرفت . همان سال سمفونی اول وی، رویاهای زمستانی۱۱، با موفقیت در مسکو اجرا شد؛ این اثر از برخی جنبه ها همچنان تازه ترین و خودانگیخته ترین ساخته در نوع خود است. اولین اپرای او، وُیه وُدا۱۲، نخستین بار در ۱۸۶۹ و رومئو و ژولیت در ۱۸۷۰ در تئاتر بُلشوی۱۳ به اجرا درآمدند. سمفونی دوم ، اثری آشکارا ملی گرایانه ، در ۱۸۷۳ اجرا شد و کنسرتوی پیانوی سی بمل مینور، که نیکلای روبینشتاین ابتدا آن را مردود دانست ، در ۱۸۷۵ به رهبری هانس فون بولو۱۴ در بوستون به اجرا درآمد و نخستین اجرای آن در مسکو کمی بعد در همان سال به رهبری اَلکساندر تانِه یِف۱۵ برگزار شد. نخستین اپرای مهم چایکوفسکی ، واکولای آهنگر۱۶، نخستین بار در ۱۸۷۶ به روی صحنه رفت و سال بعد اولین بالۀ بزرگ او، دریاچۀ قو۱۷، در بلشوی به اجرا درآمد. نام قهرمان این باله (زیگفرید۱۸) احتمالاً از حلقه۱۹ اثر واگنر۲۰ گرفته شد. در ۱۸۷۷ با آنتونینا میلیوکُووا۲۱ ازدواج کرد؛ اما به سبب گرایش های پنهانی خود به همجنس بازی کمتر از یک ماه پس از عروسی و در آستانۀ روان پریشی، او را ترک گفت . از شغل خود در کنسرواتوار مسکو کناره گیری کرد، و تمام وقت خود را به آهنگ سازی اختصاص داد. نخستین سمفونی از سمفونی های پرطرفدار جهانی او، سمفونی چهارم در فا مینور، در ۱۸۷۸ برای نخستین بار اجرا شد؛ موتیف مکرر «سرنوشت» در این اثر، طلایه دار آثار سه گانه ای است که در آن ها کشش میان تحکیم نیروی حیات و خودویرانگری، نقش اصلی را دارد. یوگنی آنگین (۱۸۷۹) بازتاب برخی شرایط تازه پیش آمده در زندگی شخصی چایکوفسکی بود. در ۱۸۸۱ درخشان ترین و برون گرایانه ترین اثر ارکستری چایکوفسکی، کنسرتوی ویولن در رِ، در وین اجرا شد و هفت سال بعد او پرقدرت ترین و یکپارچه ترین سمفونی خود، سمفونی پنجم در می مینور، را ساخت . در ۱۸۸۹، بهترین بالۀ خود، زیبای خفته ۲۲، را تکمیل کرد. در ۱۸۹۳ از دانشگاه کیمبریج ۲۳ دکترای افتخاری دریافت کرد . پس از بازگشت به روسیه، سمفونی ششم (پاتِتیک ۲۴) را به پایان برد، که نخستین بار در اکتبر همان سال در سن پترزبورگ به اجرا درآمد. نُه روز بعد چایکوفسکی درگذشت . ازجمله آثار اوست: صحنه ای: دوشیزۀ اورلئان۲۵ (۱۸۸۱)، بی بیِ پیک۲۶ (۱۸۹۰). ارکستری: هفت سمفونی؛ سمفونی مانفرد۲۷، از روی بایرون ۲۸ (۱۸۸۵)؛ کاپریچّوی ایتالیایی۲۹، اوورتور سال ۱۸۱۲ ۳۰ (۱۸۸۰)؛ سه کنسرتوی پیانو، ازجمله شمارۀ ۱ در سی بمل مینور (۱۸۷۵)، کنسرتوی ویولن (۱۸۷۸)، واریاسیون هایی برمبنای یک تِم روکوکو۳۱ برای ویولن سل و ارکستر۳۲ (۱۸۷۶). موسیقی مجلسی: سِکستِت ۳۳ زهی یادگاری از فلورانس۳۴ (۱۸۸۷)؛ هفده اپوس ساخته های پیانو شامل چهارفصل۳۵.
RussianorchestrationEugene OneginThe NutcrackerRomeo and JulietSchool of JurisprudenceNikolai ZarembaAnton RubinsteinNikolai RubinsteinBalakirevWinter DaydreamsThe VoyevodaBolshoi TheatreHans von BülowAlexander TaneievVakula the SmithSwan LakeSiegfriedRingWagnerAntonina MilyukovaThe Sleeping BeautyCambridge UniversityPathetiqueMaid of OrleansThe Queen of SpadesManfredByronCapriccio ItalienThe Year 1812Variations on a Rococo ThemeorchestrasextetSouvenir de FlorenceThe Seasons
wikijoo: چایکوفسکی،_پیوتر_ایلیچ_(۱۸۴۰ـ۱۸۹۳)