چاکنای

/CAknAy/

معنی انگلیسی:
glottis

لغت نامه دهخدا

چاک نای. ( اِ مرکب ) فم حنجره. فم ِ قصبةالریة. مزمار. چاک صوت. ( واژه های نو، فرهنگستان ایران ).

فرهنگ فارسی

چاک صوت، مزمار، فم حنجره
( اسم ) مزمار
مضمار .
زبان و ادب'>

فرهنگستان زبان و ادب

{glottis} [زبان شناسی، زیست شناسی] [زبان شناسی] فاصلۀ میان تارآواها [زیست شناسی] دهانه یا مدخل نای که تارهای صوتی در آن قرار دارد

دانشنامه عمومی

چاکنای[ ۲] ( به انگلیسی: glottis ) دهانه یا مدخل نای است که پرده های صوتی در آن قرار دارند. به تعریفِ زبان شناختی، چاکنایْ فاصلهٔ میانِ پرده هایِ صوتی است.
چاکنای مجموعهٔ پرده های صوتی و فضای بین پرده هاست. چاکنای نقش مهمی در تولید اصوات دارد. همخوانی که با انسداد یا سایش در چاکنای تولید شود را همخوان چاکنایی می گویند.
عکس چاکنایعکس چاکنایعکس چاکنایعکس چاکنایعکس چاکنایعکس چاکنای
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

چاکْنای (glottis)
(یا: گلوت) در پزشکی، شکاف نازک انتهای بالایی حنجره۱. تارهای صوتی۲ در آن واقع اند.
larynxvocal cords

مترادف ها

glottis (اسم)
دهانه حنجره، فاصله بین تارهای صوتی، چاکنای

پیشنهاد کاربران

بپرس