چاکر پیشه

لغت نامه دهخدا

چاکرپیشه. [ ک َ / ک ِ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) نوکر باب. مستخدم. کسی که پیشه و حرفه وی نوکری و خدمتگاری منعمان و محتشمان باشد : چاکرپیشه را پیرایه ای بزرگتر راستی است. ( تاریخ بیهقی ).

فرهنگ فارسی

نوکرباب . مستخدم . کسیکه پیشه و حرف. وی نوکری و خدمتگاری منعمان و محتشمان باشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس