چاکتو

چاکْتو (Choctaw)
چاکْتو
از اقوام سرخ پوست امریکا. شمارشان به حدود ۸۲ هزار تن (۱۹۹۰) می رسد و امروزه در میسی سیپی و اوکلاهما۱ زندگی می کنند. آنان یکی از «قبیله های پنج گانۀ متمدن» بودند و زبانشان به گروه زبانی ماسکوگی۲ تعلق داشت. چاکتوها نخست در کنار رود میسی سیپی در مسکن هایی کلبه ای با سقف گالی پوش و گل اندود زندگی می کردند؛ ذرت، لوبیا و کدو تنبل می کاشتند و در کنار آن به شکار و صید ماهی هم می پرداختند و مازاد محصولاتشان را مبادله می کردند یا می فروختند. در بهار، مراسم به عمل آمدن ذرت را جشن می گرفتند و یا با ساز و آواز جشنوارۀ «ذرت سبز۳» را برپا می داشتند و در زمستان نیز آیین آتش نو را برگزار می کردند. چاکتوها موهای خود را بلند می کردند و بسیاری از آنان خالکوبی های خاصی بر بدن خود می کردند. آنان نیز، همچون بسیاری از سرخ پوستان جنوب شرقی امریکا، سر کودکان پسر خود را با روش هایی خاص از شکل می انداختند و صاف می کردند و به همین سبب آنان را غالباً «کله صاف۴» نیز می نامیدند. اخلاف چاکتوها که در دهۀ ۱۸۳۰ توانستند از تبعید اجباری بگریزند، امروزه در میسی سیپی زندگی می کنند؛ در حالی که اکثریت آنان در جماعت های کوچکی در اوکلاهما به سر می برند و هنوز به بسیاری از رفتارهای فرهنگ سنتی خود پای بندند. با این وصف، تعداد زیادی از آنان در شهرها زندگی می کنند و مشاغل مختلف دارند. اکثریت چاکتوها مسیحی اند و یک سوم آنان هنوز به زبان بومی سخن می گویند. رئیس جمهور امریکا، رئیس چاکتوها را منصوب می کند و این رئیس بر شورایی انتخابی ریاست دارد که امور قبیله ای در دست آن است. چاکتوها رابطۀ تنگاتنگی با چیکاسو ۵ها دارند و ممکن است زمانی یکی از شاخه های همان قبیله بوده باشند، اگرچه به دلیل اتحادشان با فرانسوی ها پس از ۱۶۹۹، در جنگ های متعددی برضد آن قبیله وارد شدند. در قرن ۱۹، شیوه های زندگی مستعمره نشینان را بیش از پیش پذیرفتند، به مسیحیت متدیستی درآمدند، نظام حکومتی ای مشابه با نظام امریکا پدید آوردند، صاحب برده شدند و شکلی نوشتاری نیز به زبان خود دادند. آنان در ۱۸۳۰، زیر فشار فزایندۀ مستعمره نشینان سفیدپوست برای به دست ‎آوردن زمین های مناسب کشت پنبه های مرغوب، ۲.۴میلیون هکتار از زمین های خود را در میسی سیپی در مقابل ۱.۲میلیون هکتار از سرزمین سرخ پوستان به آنان واگذار کردند، و در ۱۸۳۳ به سرزمین جدید منتقل شدند. در این مهاجرت اجباری، بیماری وبا و غذای ناکافی و مسکن نامطلوب بیش از ۵هزار تن را به کشتن داد. آنان در سرزمین سرخ پوستی، حکومتی نیمه مستقل و الگوگرفته از نظام امریکا را برای خود حفظ کردند و به کشاورزانی موفق بدل شدند و یک نظام آموزش و پرورش و شبکه ای از جاده ها برای خود ایجاد کردند. در ۱۹۰۶، حکومت قبیله ای آنان از میان رفت و زمین هایشان، پس از قطعه قطعه شدن، به افراد واگذار یا به مستعمره نشینان سفیدپوست فروخته شد.OklahomaMuskogeanGreen CornFlatheadChickasaw