چاپ فلکسوگرافی یا فلکسو به انگلیسی ( Flexography ) نمونه ای از فرایند چاپ است که با بهره گیری از یک صفحه انعطاف پذیر به نام کلیشه ( پلیت فتوپلیمری ) که از جنس ژلاتین یا الاستومتر بوده عمل چاپ صورت می گیرد. این چاپ دراصل نسخه مدرنی از لترپرس است که می تواند برای چاپ بر روی تقریباً هر نوع بستر، از جمله فیلم های پلاستیکی، فلزی ( قوطی های فلزی ) یا آلومینیومی ( آلومینیوم بیلیستر - مصارف دارویی و غذایی ) ، سلفون - فیلم های متالایز و کاغذ مورد استفاده قرار گیرد. از این روست که از چاپ فلکسو برای چاپ بر روی بسترهای غیر متخلخل جهت انواع فیلم های پلیمری بسته بندی مواد غذایی ( منظور فیلم های پلیمری با عرض بالا می باشد ) ، لیبل های پشت چسبدار به طور گسترده ای استفاده می شود.
در سال ۱۸۹۰، اولین ماشین چاپ در لیورپول انگلستان به وسیلهٔ Bibby , Baron و پسرانش ساخته شد. دردهه ۱۹۰۰ چاپ خانه های اروپایی با استفاده از صفحات لاستیک چاپ و آنیلین نفت مبتنی بر جوهر توسعه یافته بودند، این شیوه چاپ "چاپ آنیلین" نامیده می شد. در دهه ۱۹۲۰بیشتر ماشین های چاپ در آلمان ساخته می شدند، در آلمان این فرایند "gummidruck" یا چاپ لاستیکی نامیده می شد. در آلمان همچنان امروزه به این نوع چاپ "gummidruck" گفته می شود.
در اوایل قرن بیستم، این تکنیک به صورت گسترده ای در بسته بندی مواد غذایی در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۹۴۰مدیریت غذا و داروی آمریکا ( FDA ) رنگ های آنیلین را جزء رنگ های نامناسب برای بسته بندی مواد غذایی طبقه بندی کرد وسبب کاهش فروش این نوع دستگاه چاپ گردید. از این رو شرکت های خصوصی تلاش کردند با استفاده از نام های جدید برای این روش، از جمله "printing Lustro" و "printing Transglo"فروش را بالا ببرند اما به موفقیت چشمگیری دست نیافتند. حتی بعد ازآنکه مدیریت غذا و داروی آمریکا ( FDA ) چاپ آنیلین را با استفاده از جوهرهای جدید در سال ۱۹۴۹ تصویب کرد خرید و فروش این دستگاه های چاپ همچنان رو به کاهش بود و برخی از تولیدکنندگان مواد غذایی هنوز هم حاضر به در نظر گرفتن نام چاپ آنیلین بر روی بسته بندی محصولاتشان نبودند. سرانجام نمایندگان صنعت بسته بندی به این نتیجه رسیدند که این فرایند نیاز به تغییر نام دارد.
در سال ۱۹۵۱، فرانکلین ماس، مدیر شرکت Mosstype، با انجام یک نظرسنجی در میان خوانندگان مجله خود با نام Mosstyper خواستار ارائه اسامی جدیدی برای این نوع فرایند چاپ شد. بیش از ۲۰۰ نام، ارائه شد که در نهایت یک کمیته به نام کمیته وزن کشی وبسته بندی عبارات سه نام permatone , rotopake و flexographic که اکثریت آراء پستی را از سمت خوانندگان داشتند را انتخاب و از بین این سه نام نیز " flexographic" انتخاب شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۸۹۰، اولین ماشین چاپ در لیورپول انگلستان به وسیلهٔ Bibby , Baron و پسرانش ساخته شد. دردهه ۱۹۰۰ چاپ خانه های اروپایی با استفاده از صفحات لاستیک چاپ و آنیلین نفت مبتنی بر جوهر توسعه یافته بودند، این شیوه چاپ "چاپ آنیلین" نامیده می شد. در دهه ۱۹۲۰بیشتر ماشین های چاپ در آلمان ساخته می شدند، در آلمان این فرایند "gummidruck" یا چاپ لاستیکی نامیده می شد. در آلمان همچنان امروزه به این نوع چاپ "gummidruck" گفته می شود.
در اوایل قرن بیستم، این تکنیک به صورت گسترده ای در بسته بندی مواد غذایی در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۹۴۰مدیریت غذا و داروی آمریکا ( FDA ) رنگ های آنیلین را جزء رنگ های نامناسب برای بسته بندی مواد غذایی طبقه بندی کرد وسبب کاهش فروش این نوع دستگاه چاپ گردید. از این رو شرکت های خصوصی تلاش کردند با استفاده از نام های جدید برای این روش، از جمله "printing Lustro" و "printing Transglo"فروش را بالا ببرند اما به موفقیت چشمگیری دست نیافتند. حتی بعد ازآنکه مدیریت غذا و داروی آمریکا ( FDA ) چاپ آنیلین را با استفاده از جوهرهای جدید در سال ۱۹۴۹ تصویب کرد خرید و فروش این دستگاه های چاپ همچنان رو به کاهش بود و برخی از تولیدکنندگان مواد غذایی هنوز هم حاضر به در نظر گرفتن نام چاپ آنیلین بر روی بسته بندی محصولاتشان نبودند. سرانجام نمایندگان صنعت بسته بندی به این نتیجه رسیدند که این فرایند نیاز به تغییر نام دارد.
در سال ۱۹۵۱، فرانکلین ماس، مدیر شرکت Mosstype، با انجام یک نظرسنجی در میان خوانندگان مجله خود با نام Mosstyper خواستار ارائه اسامی جدیدی برای این نوع فرایند چاپ شد. بیش از ۲۰۰ نام، ارائه شد که در نهایت یک کمیته به نام کمیته وزن کشی وبسته بندی عبارات سه نام permatone , rotopake و flexographic که اکثریت آراء پستی را از سمت خوانندگان داشتند را انتخاب و از بین این سه نام نیز " flexographic" انتخاب شد.
wiki: چاپ فلکسو