چاپِ تیزابیِ سایِه دار (aquatint)
اسلوبی در چاپ دستی۱. از تلفیق این اسلوب با چاپ تیزابی۲، بخش های سایه دار ملایمِ توأم با خطوط سیاهِ دقیق حاصل می شود. چاپ تیزابیِ سایه دار از اواخر قرن ۱۸ رواج یافت. در این روش سطح لوح فلزی چاپ را با لایه ای نازک از رزین۳ می پوشانند، گاه برای تثبیت شدن، آن را حرارت می دهند، سپس لوح را در اسید فرو می برند. اسید، رزین را می خورد و حفره های ریزی بر سطح لوح پدید می آید. پس از چاپ، سایۀ دانه دار ملایمی آشکار می شود؛ برای ایجاد رنگ مایه های روشن تر، از عایق های مقاوم دربرابر اسید استفاده می کنند، و رنگ مایه های تیره تر را با طولانی تر قراردادن لوح در اسید پدید می آورند. تامس گینزبارو۴ با چاپ تیزابی سایه دار طبع آزمایی کرد؛ لیکن جِی بی لو پرنس۵ نخستین نقاش زبردست این اسلوب بود. چاپ تیزابی سایه دار در قرن ۱۸ ابداع شد، و فرانسیسکو گویا۶ آن را در اثرش با نام آفات جنگ۷ و دیگر آثار گرافیکی اش، با چاپ تیزابی خطی تلفیق کرد. در اوایل قرن ۱۹ این اسلوب در انگلستان باب شد، و در چاپ های رنگی و سیاه وسفید به کار رفت. برای مدت طولانی این اسلوب کنار گذاشته شد، تا آن که در قرن ۲۰ از نو احیا گردید. پیکاسو۸ برای تصویرگری های کتاب تاریخ طبیعی۹ اثر بوفون۱۰ (۱۹۴۲)، از روش شِکری۱۱ در چاپ تیزابی سایه دار استفاده کرد.
printmakingetchingresinThomas GainsboroughJ B Le PrinceFrancisco GoyaDisasters of WarPicassoHistoire NaturelleBuffonsugar process
اسلوبی در چاپ دستی۱. از تلفیق این اسلوب با چاپ تیزابی۲، بخش های سایه دار ملایمِ توأم با خطوط سیاهِ دقیق حاصل می شود. چاپ تیزابیِ سایه دار از اواخر قرن ۱۸ رواج یافت. در این روش سطح لوح فلزی چاپ را با لایه ای نازک از رزین۳ می پوشانند، گاه برای تثبیت شدن، آن را حرارت می دهند، سپس لوح را در اسید فرو می برند. اسید، رزین را می خورد و حفره های ریزی بر سطح لوح پدید می آید. پس از چاپ، سایۀ دانه دار ملایمی آشکار می شود؛ برای ایجاد رنگ مایه های روشن تر، از عایق های مقاوم دربرابر اسید استفاده می کنند، و رنگ مایه های تیره تر را با طولانی تر قراردادن لوح در اسید پدید می آورند. تامس گینزبارو۴ با چاپ تیزابی سایه دار طبع آزمایی کرد؛ لیکن جِی بی لو پرنس۵ نخستین نقاش زبردست این اسلوب بود. چاپ تیزابی سایه دار در قرن ۱۸ ابداع شد، و فرانسیسکو گویا۶ آن را در اثرش با نام آفات جنگ۷ و دیگر آثار گرافیکی اش، با چاپ تیزابی خطی تلفیق کرد. در اوایل قرن ۱۹ این اسلوب در انگلستان باب شد، و در چاپ های رنگی و سیاه وسفید به کار رفت. برای مدت طولانی این اسلوب کنار گذاشته شد، تا آن که در قرن ۲۰ از نو احیا گردید. پیکاسو۸ برای تصویرگری های کتاب تاریخ طبیعی۹ اثر بوفون۱۰ (۱۹۴۲)، از روش شِکری۱۱ در چاپ تیزابی سایه دار استفاده کرد.
printmakingetchingresinThomas GainsboroughJ B Le PrinceFrancisco GoyaDisasters of WarPicassoHistoire NaturelleBuffonsugar process
wikijoo: چاپ_تیزابی_سایه_دار