چاو چاو

تاریخچه:
در زمان های بسیار دور، زمانی که امپراتوری های بزرگ در آسیا حکم فرما بودند، در سرزمین پهناور چین، نژادی از سگ ها به وجود آمد که بعدها به یکی از نمادهای اصالت و قدرت این سرزمین تبدیل شد: چاو چاو.
در افسانه ها گفته می شود که روزی یکی از امپراتوران چین، به نام شین، در خواب دید که یک موجود افسانه ای با پوششی شبیه به شیر و زبانی به رنگ آسمان، از کاخ او نگهبانی می کند. این موجود در خواب امپراتور به او گفت: �من از نسل کهن سگ هایم و وظیفه ام حفاظت از شما و سرزمینتان است. � امپراتور شین پس از بیداری، دستور داد تا بهترین شکارچیان و کشاورزان در سراسر امپراتوری، به دنبال این سگ شگفت انگیز بگردند.
چندین ماه گذشت و شکارچیان امپراتوری در نواحی دوردست شمالی چین، در میان جنگل های سرد و کوهستانی، با سگ هایی روبرو شدند که چهره ای جدی و پوششی ضخیم داشتند. این سگ ها به دور از انسان ها زندگی می کردند و در برف و یخبندان های طاقت فرسا به راحتی بقا می یافتند. شکارچیان با دقت و احتیاط یکی از این سگ ها را به پایتخت بردند و آن را به امپراتور شین نشان دادند.
امپراتور شین با دیدن این سگ و زبان آبی - سیاه آن، به یاد رویای خود افتاد و بی درنگ این نژاد را چاو چاو نامید، که در زبان چینی به معنای "گوشت خوشمزه" است. اگرچه نام این نژاد به دلیل کاربردهای مختلف آن در طول تاریخ ممکن است کمی بحث برانگیز باشد، اما چاو چاو به سرعت به یکی از محبوب ترین سگ های امپراتوری تبدیل شد.
چاو چاوها نه تنها به عنوان سگ های نگهبان در کاخ ها و معابد خدمت می کردند، بلکه همراهان وفاداری برای شکارچیان و محافظان امپراتوری بودند. آنها با توانایی های شکار بی نظیر و قدرت بدنی بالا، در شکار حیوانات وحشی مانند گوزن ها و حتی خرس ها کمک می کردند. به مرور زمان، این سگ ها به دلیل پوشش ضخیم و مقاوم خود به مناطق سرد شمالی چین نیز گسترش یافتند، جایی که به عنوان نگهبانان معابد بودایی و سگ های کشاورزان نیز خدمت می کردند.
در طول قرن ها، چاو چاوها به عنوان نماد وفاداری و قدرت در فرهنگ چین جا باز کردند. آنها در نقاشی ها، سفال ها و داستان های چینی به تصویر کشیده شدند و حتی گفته می شود که برخی از امپراتوران، چاو چاوهای خود را مانند اعضای خانواده می پنداشتند و از آنها با نهایت احترام و محبت مراقبت می کردند.
با گذر زمان، چاو چاوها به دلیل ویژگی های منحصربه فردشان به دیگر نقاط جهان نیز راه یافتند. اولین بار در قرن نوزدهم میلادی، این نژاد به اروپا معرفی شد، جایی که بلافاصله توجه اشراف و ثروتمندان را به خود جلب کرد. به ویژه در بریتانیا، چاو چاوها به سرعت به یکی از نژادهای محبوب درباری تبدیل شدند و در مسابقات سگ ها به نمایش گذاشته شدند.
در دنیای امروز، چاو چاو همچنان به عنوان یکی از نژادهای محبوب و با اصالت شناخته می شود. هرچند که دیگر به عنوان سگ شکارچی یا نگهبان مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما همچنان به دلیل شخصیت مستقل، ظاهر متمایز و وفاداری بی نظیرش، محبوبیت خود را حفظ کرده است.
و اینگونه است که داستان چاو چاو، از زمان های باستانی در چین تا دوران مدرن، با ما همراه بوده و به یکی از افسانه های زنده در تاریخ سگ ها تبدیل شده است.
افراد مشهوری که سگ چاو چاو داشته اند
پابلو نرودا ( Pablo Neruda ) : شاعر و نویسنده شیلیایی دارنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۷۱ یک سگ چاو چاو به نام پاتریسیا داشت.
مارتا استوارت ( Martha Stewart ) : یک شخصیت مشهور رسانه ای، نویسنده و کارآفرین آمریکایی یک سگ چاو چاو معروف به نام فرانکی دارد.
همسر والت دیزنی ( Walt Disney’ wife ) : همسر کارآفرین و خالق برجسته آمریکایی خالق شخصیت های معروفی مانند میکی ماوس و تاسیس پارک های تفریحی دیزنی ، سگ چاو چاویی به نام بمبو داشت.
کلارگ کیبل ( Clark Gable ) : بازیگر مشهور آمریکایی فیلم کلاسیک بر باد رفته یک سگ چاو چو به نام بیل داشت.