چاه سر. [ س َ ] ( اِ مرکب ) چاه. چاهسار : منیژه بیامد بدان چاه سردوان ، خوردنیها گرفته ببر.فردوسی.از آن چاه سر با دلی پر ز درددویدم بنزد تو ای نیکمرد.فردوسی.|| سرچاه. لب چاه. دهانه چاه. || گودالی عمیق. گودی ژرف.