چاه اب

چاه آب. چاه آب، گودالی است که انسان برای رسیدن به آب در زمین به صورت دستی یا ماشینی حفر می کند. چاه های آبی، آب خود را از سفره های زیرزمینی تهیه می کنند که میزان عمق آن به شرایط محیطی بستگی دارد.
چاه های آب برای مصارف آشامیدنی، کشاورزی و صنعتی حفر می شود.
چاه خوب چاهی است که مقدار آب مورد نظر به مدتی نامحدود در ازاء حداقل هزینه از آن پمپاژ می گردد. برای نیل به چنین خواسته ای لازم است که مشخصات هیدرولیکی آکویفرو کار آئی هیدرولیکی از طریق تست های پمپاژ مورد محاسبه قرار گیرد. برای شناخت بیشتر از سفره های آب زیرزمینی می توان با حفر چاه های مته ای و اندازه گیری سطح آب این چاه ها در هر ماه ( رتینگ ) یک نگاه موقت از وضعیت سفره آب زیرزمینی ایجاد کرده تا از اطلاعات آن برای محاسبه دیگر پارامترهای آبی استفاده نمود.
چاه آب در قدیم به صورت دستی حفر می شده و شامل میله چاه بوده که به صورت افقی به قطر استاندارد ۹۰ سانتی متر و ۱۰۰ سانتی متر حفر می شده و به مرور مقنی حفر چاه آب این را فهمیدند با زدن انباره کوچکی در انتهای آن می توان آب بیشتر را در چاه ذخیره کنند. ساختار شامل:میله چاه، انباری، طوقه درب چاه فاضلاب می باشد و در بعضی از قنات ها و چاه های بسیار قدیمی می بینیم که از انتهای چاه تا بالای چاه را به شکل بسیار زیبا آجر چینی و طوقه چینی کرده اند.
اگرچه این روزها دیگر تقریباً شغل چاه کنی یا مقنی گری منسوخ شده است و با عنوان یک شغل دائم کسی به آن اشتغال ندارد، اما هنوز هم در برخی شرایط و مناطق، این افراد به خدمت گرفته می شوند تا عملیات حفر چاه به صورت دستی انجام شود.
اما این شغل در دنیای امروزی و با پیشرفت دستگاه های حفاری و البته با وجود مخاطراتی که برای مقنی دارد، در حال کمرنگ شدن و نابودی است.
دیگر در کمتر جایی می توانید یک فرد را با یک چرخ و دلو و سازو و انواع بیل و کلنگ ببینید، تمام اینها جای خود را به دستگاه های عظیم و غول آسای حفاری داده اند.
با وجود پیشرفت های تکنولوژی هم در عرصه دستگاه های حفر چاه و هم در عرصه سیستم های نوین دفع فاضلاب، اما هنوز هم حفر چاه به صورت دستی توسط چاه کن یا مقنی، خواهان و طرفداران خود را دارد و در برخی مناطق نیاز هست که حفر چاه چه به منظور دسترسی به آب آشامیدنی سالم، چاه فاضلاب، چاه ارت، چاه جذبی اب باران، مصارف کشاورزی و صنعتی انجام شود.