چانگو نارایان

چانگو نارایان معبدی تاریخی در نپال است که بر فراز تپه ای در شرق دره کاتماندو، در حدود ۶ کیلومتری شمال باکتاپور و ۲۲ کیلومتری کاتماندو واقع شده است. [ ۲] این معبد دو سقفه را قدیمی ترین معبد ویشنو در درهٔ کاتماندو می دانند[ ۱] که تاریخ ساختش به سدهٔ چهارم میلادی می رسد و بسیاری از مجسمه های سنگی آن متعلق به دوران پادشاهی لیچاوی ( سده های ۴ تا ۹ میلادی ) است. [ ۲] این معبد در طول تاریخ به دلیل بروز آتش سوزی ها و زمین لرزه هایی که منجر به صدمه دیدن آن می شد به طور مرتب مورد بازسازی و نوسازی قرار گرفته است[ ۳] و بنای کنونی آن به سال ۱۷۰۲ برمی گردد که پس از آتش سوزی ای دوباره بازسازی شد. [ ۲] این معبد در سال ۱۹۷۹ به عنوان یکی از ۷ میراث فرهنگی درهٔ کاتماندو وارد فهرست میراث جهانی یونسکو گردید. [ ۱]
معبد چانگو نارایان به ویشنو، خدای هندوها پس از تجسمش در کالبد نارایان تقدیم شده[ ۲] و غیر هندوها اجازهٔ ورود به داخل معبد اصلی را ندارند، اما می توانند برای دیدن تزئینات چوبی و سنگ کاری های خارج از ساختمان معبد وارد حیاط آن شوند. [ ۳]
معبد اصلی چانگو نارایان شامل پاگودایی دوردیفه با معماری نِوایی زیبایی است که در حیاطی چهارگوش واقع شده و دو استراحتگاه مذهبی موسوم به دارامشالای دوطبقه آن را احاطه کرده اند. [ ۳] سقف بالایی معبد از مس زراندود و سقف پایینی از سفال های قرمزرنگ پوشیده شده و استرات هایی چوبی با تزئینات حکاکی شده و نقش هایی از خدایان، خردمندان و قدیسان این دو سقف را نگاه داشته اند. [ ۳] در چهار طرف سازه، درهایی چوبی که استادانه ساخته شده اند قرار دارد و مجسمه هایی سنگی از شیرها و شیردال ها به محافظت از هر در قرار داده شده اند. [ ۳]