چامه گوئی. [ م َ / م ِ ] ( حامص مرکب ) چامه سرائی. سخن سرائی. شاعری. شعرگوئی. گفتن سخن منظوم و کلام موزون ومقفی. || سرایندگی. آوازه خوانی. خوانندگی شعر و غزل با آواز. خواندن شعر و تصنیف و سرود به آهنگ و در دستگاه موسیقی. و رجوع به چامه سرائی شود.
فرهنگ فارسی
چامه سرائی . سخن سرائی . شاعری . شعر گوئی . گفتن سخن منظوم و کلام موزون و مقفی .
