چامه گفتن

لغت نامه دهخدا

چامه گفتن. [ م َ / م ِ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شعر گفتن. شعر و غزل گفتن. سخن منظوم سرائیدن. کلام با وزن و قافیه ساختن. تصنیف ساختن. چکامه و غزل برای ممدوح یا بنام شخص مخصوص بنظم درآوردن :
همه چامه گفتند بهرام را
شهنشاه بادانش و کام را.
فردوسی.
|| سرود گفتن. نغمه ساز کردن. شعر و غزل در آهنگ موسیقی خواندن. و رجوع به چامه سرائیدن شود.

فرهنگ فارسی

شعر گفتن . شعر و غزل گفتن . سخن منظوم سرائیدن . کلام با وزن و قافیه ساختن . یا سرود گفتن .

پیشنهاد کاربران

بپرس