چاقو پروانه ای

چاقو پروانه ای ( به انگلیسی: butterfly knife ) که با نام های بالیسانگ یا بالسینگ ( به انگلیسی: Balisong ) ، چاقوی پنکه ای ( به انگلیسی: fan knife ) یا چاقوی باتانگاس ( به انگلیسی: Batangas knife ) نیز شناخته می شود، نوعی چاقوی جیبی تاشو است که منشأ آن از کشور فیلیپین است. ویژگی های متمایز آن دو دسته است که به دور هم می چرخند، به طوری که در صورت بسته شدن، تیغه در شیارهای دسته ها پنهان می شود. یک ضامن دستگیره ها را در کنار هم نگه می دارد، و معمولاً روی دسته ای که رو به لبه برنده چاقو قرار دارد نصب می شود. [ ۱]
بالیسانگ معمولاً توسط فیلیپینی ها، به ویژه آنهایی که در منطقه تاگالوگ هستند، به عنوان یک چاقوی دفاع شخصی و جیبی استفاده می شد. قبل از اینکه ریش تراش های معمولی در فیلیپین در دسترس باشد، از گونه ای از بالیسنگ ها به عنوان تیغ های ریش تراشی استفاده می شد. در دستان یک کاربر آموزش دیده، تیغه چاقو را می توان به سرعت با یک دست آماده استفاده کرد. حرکت های نمایشی که به آن «تلنگر زدن یا چرخاندن» می گویند برای هنر یا سرگرمی انجام می شود. نسخه های «تمرینی» غیر برنده و تیز این چاقوها موجود است و می توان از آنها برای تمرین ترفندهای این چاقو و سرگرمی بدون خطر آسیب استفاده کرد. در حال حاضر استفاده از این چاقو در برخی کشورها به دلیل مشابه بودن این چاقو با دیگر سلاح های سرد ضامن دار غیرقانونی یا محدود شده است. در فیلیپین، دیگر مانند گذشته استفاده از این چاقو در مناطق شهری رایج نیست. [ ۲]
نام «بالی سونگ» از بارانگای ( روستای ) بالیسانگ، بخشی از شهرداری تال در استان باتانگاس همراه با پاندایان که همسایه این روستا گرفته شده. این دو روستا از مراکز اصلی تولید چاقوها در فیلیپین و از اصلی ترین مراکز فعال در صنعت آهنگری فیلپین بوده اند و ابزارهای تیغه دار دیگری مانند چاقوهای بولو[ ۳] ( Bolo Knives ) را نیز تولید می کرده اند. همچنین ادعا می شود که معنای اصطلاح بالیسانگ از کلمات تاگالوگ baling sungay ( به معنای تحت الفظی کلمه، "شاخ شکسته/تاشونده" ) گرفته شده است، زیرا دسته تیغه به طور سنتی از کارابائو و شاخ گوزن حکاکی و ساخته می شده و در ساخت آنان از استخوان نیز بکار می رفته. [ ۴] بالیسانگ سنتی در فیلیپین به عنوان veinte y nueve یا «بیست و نه» نیز شناخته می شود، زیرا در هنگام باز شدن ۲۹ سانتی متر طول داشته اند.