چاقاچاق

لغت نامه دهخدا

چاقاچاق. ( اِ صوت مرکب ) طراق طراق. شراق شراق. چاق چاق. صدایی که از شکستن چیزی برخیزد :
می شکست آن بند ز آن بانگ بلند
هر طرف میرفت چاقاچاق بند.

مولوی.

و رجوع به چاق چاق شود.

طراق طراق . شراق شراق . چاق چاق . صدایی را که از شکستن چیزی برخیزد .

= چاکاچاک

ترق تروق
چکاچک
صدای برخورد چیزی
می گسست او بند و زان بانگ بلند
هر طرف می رفت چاقاچاق بند
✏ �مولانا�