چاغاله

/CAqAle/

لغت نامه دهخدا

چاغاله. [ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) چاقاله. چغاله. اَخکوک. بادام و زردآلو و هلوی سبز نارسیده. چاغاله بادام. بادام نارس. زرد آلوی نارس. هلوی نارس.
- چاغاله مجتهد ؛ بمزاح ، مجتهدی جوان.
و رجوع بچاقاله و چغاله و اخکوک شود.

فرهنگ فارسی

چاقاله . چغاله . اخکوک . بادام و زرد آلو و هلوی سبز نارسیده .

پیشنهاد کاربران

بپرس