چاشتگاهان

لغت نامه دهخدا

چاشتگاهان. ( اِ مرکب ) هنگام چاشت. وقت چاشت.زمان چاشت. چاشتگاه. چاشتگاهی. چاشتگه :
بامدادان برچکک ، چون چاشتگاهان بر شخج
نیمروزان بر لبینا، شامگاهان بر دنه.
منوچهری.
و رجوع به چاشتگاه و چاشتگاهی شود.

فرهنگ فارسی

هنگام چاشت . وقت چاشت . زمان چاشت . چاشتگاه .

پیشنهاد کاربران

بپرس