چاشته بندی

لغت نامه دهخدا

چاشته بندی. [ ت َ /ت ِ ب َ ] ( اِ مرکب ) سفره گونه ای که مسافر خوردنی در آن با خود حمل کند. سفره ای که مسافران یا شاگردان مکتب یا چوپانان و جز آنها نان خود در آن بسته با خود برند. سفره یا چیزی مانند آن که در آن نان و دیگر پخته ها نهند بهمراه بردن را. و رجوع به چاشته بند شود.

فرهنگ فارسی

سفر و گونه ای که مسافر خوردنی در آن با خود حمل کند . سفره ای که مسافران یا شاگردان مکتب یا چوپانان و جز آنها نان خود در آن بسته با خود برند .

فرهنگ عمید

سفرهای که در آن غذای چاشت را ببندند و با خود ببرند.

پیشنهاد کاربران

بپرس