چاشت خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) طعام خوردن بهنگام چاشت. صبحانه یا ناهار خوردن. هنگام چاشت غذا خوردن : تَغَدّی ؛ چاشت خوردن. تَضَحّی ؛ خورد در وقت چاشت. ( منتهی الارب ) : چون با پدرت چاشت خورد گیتی ناچار خورد با تو ای پسر شام.ناصرخسرو.رنجه ای تا برخت چاشت خورم که فلک بر دل من چاشت خور است.خاقانی.صبح تو شام گشت و فلک با تو چاشت خوردتو همچنان در آرزوی شام و چاشتی.خاقانی.