چاشت خور. [ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) خورنده چاشت. || چاشته خور. کسی که یک بار مزه چیزی را چشیده باشد و سپس همیشه در آرزوی آن بود. ( ناظم الاطبا ). و رجوع به چاشته خور و چاشتی خور و چشته خور شود.
فرهنگ فارسی
چاشته خور . کسیکه یک بار مز. چیزی را چشیده باشد و سپس همیشه در آرزوی آن بود .
