چاره پرداز

لغت نامه دهخدا

چاره پرداز. [ رَ / رِ پ َ ] ( نف مرکب ) چاره گر. علاج گر. کسی که علاج دردی یا اصلاح امری کند :
جهان را در این آمدن راز بود
که شاه جهان چاره پرداز بود.
نظامی.

فرهنگ فارسی

چاره گر . علاج گر . کسیکه علاج دردی یا اصلاح امری کند .

فرهنگ عمید

کسی که از عهدۀ درمان دردی یا اصلاح امری برآید، چاره گر.

پیشنهاد کاربران

بپرس