بدانش کنون چاره خویش ساز
مبادا که آید بدشمن نیاز.
فردوسی.
که تا از گریزش چه گوید پدرمگر چاره نو بسازد دگر.
فردوسی.
چنین گفت کاین چاره اندر جهان بسازید و دارید اندر نهان.
فردوسی.
چنین بد مکن تو بگفت گرازهمان چاره کار نیکو بساز.
فردوسی.
وز آن پس یکی چاره ای ساختن ز هر گونه اندیشه انداختن.
فردوسی.
تو مرد دبیری یکی چاره سازو زین کار بر باد مگشای راز.
فردوسی.
یکی چاره ساز ای خردمند پیرنباید چنین ماند بر خیر خیر.
فردوسی.
من اکنون بهوش دل و پاک مغزیکی چاره سازم بدینکار نغز.
فردوسی.
یکی چاره باید کنون ساختن که رایش به آب آید انداختن.
فردوسی.
مگر تا یکی چاره سازد نهان که پردخته ماند ز مردم جهان.
فردوسی.
سخنها که پرسیدی از ما درست بگوئیم تا چاره سازی نخست.
فردوسی.
چو این کرده شدچاره آب ساخت ز دریا برآورد و هامون نواخت.
فردوسی.
وگر ایدون به بن انجامدمان نقل و نبید چاره هر دو بسازیم که ما چاره گریم.
منوچهری.
بسی چاره ها سازی و داوری بری رنج تا گنج گرد آوری.
گرشاسبنامه ( اسدی ).
عشق ببانگ بلند گفت که خاقانیاکار نه خرد است خیز چاره بساز آن او.
خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 372 ).
چاره دین ساز که دنیات هست تا مگر آن نیز بیاری بدست.
نظامی.
چاره ما ساز که بی داوریم گر تو برانی به که رو آوریم.
نظامی.
|| علاج کردن. درمان ساختن. مداوا نمودن : من او را یکی چاره سازم که شاه
پسندد از این بنده نیکخواه.
فردوسی.
بدو گفت من چاره سازم ترابخورشیدسربر فرازم ترا.
فردوسی.
توچاره دانی و نیرنگ بازی در این تیمارمان چاره چه سازی.
( ویس و رامین ).
صبر ار نکنم چه چاره سازم بیشتر بخوانید ...