سِر چارلز اسپنسر چاپلین ( انگلیسی: Sir Charles Spencer Chaplin؛ ۱۶ آوریل ۱۸۸۹ – ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷ ) بازیگر طنز، فیلم ساز و آهنگساز انگلیسی بود که در دورهٔ فیلم صامت به شهرت رسید. چاپلین از طریق شخصیت سینمایی خود، یعنی ولگرد کوچولو، به نمادی جهانی بدل شد و یکی از مهم ترین چهره های تاریخ سینما محسوب می شود. حرفه اش از کودکی در دوران ویکتوریا تا یک سال پیش از مرگش در سال ۱۹۷۷، بیش از ۷۵ سال به طول انجامید و طی این مدت با ستایش و جنجال هایی نیز روبه رو شد.
دوران کودکی چاپلین در لندن با فقر و سختی گذرانده شد؛ به طوری که پدرش مفقود بود و مادرش با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کرد. او پیش از نه سالگی دو بار به اردوی کار فرستاده شد. زمانی که ۱۴ ساله بود، مادرش در آسایشگاه روانی بستری شد. چاپلین اجرا را از سنین پایین آغاز کرد و بعدها به عنوان بازیگر تئاتر و کمدین مشغول به کار شد. او در ۱۹ سالگی با شرکت فرد کارنو قرارداد بست و این شرکت او را به ایالات متحده برد. او برای صنعت سینما کشف شد و در سال ۱۹۱۴ برای استودیو کی استون آغاز به کار کرد. او خیلی زود شخصیت ولگرد کوچولو را به وجود آورد و شمار زیادی از علاقه مندان را به خود جلب کرد. او فیلم های خود را کارگردانی کرد و همچنان که به شرکت های اسنای، میوچوال و فرست نشنال می رفت، به بهبود هنر خود ادامه داد. تا سال ۱۹۱۸، او یکی از چهره های مشهور جهان بود.
در سال ۱۹۱۹، چاپلین شرکت توزیع کننده یونایتد آرتیستس را مشترکاً تأسیس کرد که به او سلطهٔ کامل بر فیلم هایش را می داد. نخستین فیلم بلندش پسربچه بود ( ۱۹۲۱ ) که با زن پاریسی ( ۱۹۲۳ ) ، جویندگان طلا ( ۱۹۲۵ ) و سیرک ( ۱۹۲۸ ) ادامه پیدا کرد. او نخست در دهه ۱۹۳۰ از رفتن به سمت فیلم های صامت امتناع ورزید و در عوض روشنایی های شهر ( ۱۹۳۱ ) و عصر جدید ( ۱۹۳۶ ) را بدون دیالوگ ساخت. نخستین فیلم ناطق او دیکتاتور بزرگ ( ۱۹۴۰ ) بود که در آن به تمسخر آدولف هیتلر پرداخت. هیتلر با اینکه می دانست چاپلین برای مسخره کردن او سبیل مسواکی می گذارد، با این همه از طرفداران فیلم های او بود. [ ۱] دههٔ ۱۹۴۰ برای چاپلین با بحث و جدل همراه بود و محبوبیت او به سرعت کاهش یافت. او به جانبداری کمونیستی متهم شد و برخی از اعضای مطبوعات و افکار عمومی به دلیل دست داشتن او در پرونده قضایی تعیین هویت پدر و ازدواج با زنان بسیار جوان تر، شوکه شدند. پروندهٔ تحقیقات اف بی آی باز شد و چاپلین مجبور به ترک ایالات متحده و اقامت در سوئیس شد. او ولگرد کوچولو را در فیلم های بعدی خود رها کرد که شامل موسیو وردو ( ۱۹۴۷ ) ، روشنی های صحنه ( ۱۹۵۲ ) ، یک سلطان در نیویورک ( ۱۹۵۷ ) و کنتسی از هنگ کنگ ( ۱۹۶۷ ) می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدوران کودکی چاپلین در لندن با فقر و سختی گذرانده شد؛ به طوری که پدرش مفقود بود و مادرش با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کرد. او پیش از نه سالگی دو بار به اردوی کار فرستاده شد. زمانی که ۱۴ ساله بود، مادرش در آسایشگاه روانی بستری شد. چاپلین اجرا را از سنین پایین آغاز کرد و بعدها به عنوان بازیگر تئاتر و کمدین مشغول به کار شد. او در ۱۹ سالگی با شرکت فرد کارنو قرارداد بست و این شرکت او را به ایالات متحده برد. او برای صنعت سینما کشف شد و در سال ۱۹۱۴ برای استودیو کی استون آغاز به کار کرد. او خیلی زود شخصیت ولگرد کوچولو را به وجود آورد و شمار زیادی از علاقه مندان را به خود جلب کرد. او فیلم های خود را کارگردانی کرد و همچنان که به شرکت های اسنای، میوچوال و فرست نشنال می رفت، به بهبود هنر خود ادامه داد. تا سال ۱۹۱۸، او یکی از چهره های مشهور جهان بود.
در سال ۱۹۱۹، چاپلین شرکت توزیع کننده یونایتد آرتیستس را مشترکاً تأسیس کرد که به او سلطهٔ کامل بر فیلم هایش را می داد. نخستین فیلم بلندش پسربچه بود ( ۱۹۲۱ ) که با زن پاریسی ( ۱۹۲۳ ) ، جویندگان طلا ( ۱۹۲۵ ) و سیرک ( ۱۹۲۸ ) ادامه پیدا کرد. او نخست در دهه ۱۹۳۰ از رفتن به سمت فیلم های صامت امتناع ورزید و در عوض روشنایی های شهر ( ۱۹۳۱ ) و عصر جدید ( ۱۹۳۶ ) را بدون دیالوگ ساخت. نخستین فیلم ناطق او دیکتاتور بزرگ ( ۱۹۴۰ ) بود که در آن به تمسخر آدولف هیتلر پرداخت. هیتلر با اینکه می دانست چاپلین برای مسخره کردن او سبیل مسواکی می گذارد، با این همه از طرفداران فیلم های او بود. [ ۱] دههٔ ۱۹۴۰ برای چاپلین با بحث و جدل همراه بود و محبوبیت او به سرعت کاهش یافت. او به جانبداری کمونیستی متهم شد و برخی از اعضای مطبوعات و افکار عمومی به دلیل دست داشتن او در پرونده قضایی تعیین هویت پدر و ازدواج با زنان بسیار جوان تر، شوکه شدند. پروندهٔ تحقیقات اف بی آی باز شد و چاپلین مجبور به ترک ایالات متحده و اقامت در سوئیس شد. او ولگرد کوچولو را در فیلم های بعدی خود رها کرد که شامل موسیو وردو ( ۱۹۴۷ ) ، روشنی های صحنه ( ۱۹۵۲ ) ، یک سلطان در نیویورک ( ۱۹۵۷ ) و کنتسی از هنگ کنگ ( ۱۹۶۷ ) می شوند.
wiki: چارلی چاپلین