چارلز دوم ( به انگلیسی: Charles II ) ملقب به شهریار شادکام ( به انگلیسی: The Merry Monarch ) ( زادهٔ ۲۹ مه ۱۶۳۰ - درگذشتهٔ ۶ فوریهٔ ۱۶۸۵ ) پادشاه انگلستان، اسکاتلند و ایرلند از ۱۶۶۰ تا ۱۶۸۵ بود. [ ۱] او در طول جنگ های داخلی انگلستان که به قدرت گرفتن الیور کرامول و پایان موقتی نظام پادشاهی منجر شد، بیشتر در خارج از کشور به سر می برد؛ تا اینکه پارلمان پس از مرگ کرامول از او دعوت کرد تا به انگلستان بازگشته و قدرت را به عنوان پادشاه انگلستان در دست گیرد. [ ۲] قابلیت سازگاری سیاسی چارلز دوم و شناخت او از مردم سبب شد تا بتواند کشور را در طی درگیری های انگلیکن ها با کاتولیک ها و مخالفانی که در بیشترین مدت طول حکومتش با آن درگیر بود، به خوبی اداره کند. [ ۱] در عین حال چارلز فردی خوش گذران بود و با زنان بسیاری از جمله نل گوئین رابطه داشت[ ۲] و به همین دلیل او را شهریار شادکام لقب دادند.
چارلز دوم بزرگترین پسر زنده ماندهٔ چارلز یکم و هنریتا ماریای فرانسوی بود که در ۲۹ مه [ سبک قدیمی: ۸ ژوئن] ۱۶۳۰ در لندن و در کاخ سنت جیمز زاده شد. [ ۱] او سپس به ترتیب تحت توجه کنتس دورست، ویلیام کاوندیش، دوک نیوکاسل و مارکیز هرتفورد پرورش یافت. [ ۳] ۸ سال نخست زندگی او بدون اتفاق خاصی در کشوری که به نظر آرام می آمد سپری شد، اما در ۱۶۳۸ کم کم مشخص شد که این آرامشی پیش از طوفان است و زمانی که چارلز دوم به ۱۲ سالگی رسید، قلمرو پادشاهی پدرش بر اثر جنگ های داخلی از هم پاشیده بود. [ ۴]
با شروع جنگ های داخلی بین پیوریتن ها و پارلمان گراها از یک سو و پادشاه از سوی دیگر، چارلز دوم که در آن زمان عنوان شاهزادهٔ ولز را داشت با پدرش همراه گردید[ ۱] و در ۴ مارس ۱۶۴۵ از سوی چارلز یکم و به همراه ادوارد هاید و دیگر مشاورانش به غرب انگلستان فرستاده شد. [ ۳] اما حضور او نیز مثمر ثمر نبود و چارلز یکم سرانجام در ۱۶۴۶ از پیوریتن ها شکست خورد. [ ۵] پس از این اتفاق، چارلز دوم در ۱۷ فوریه همان سال در قلعهٔ پندنیس در فالموث گوشه نشین شد. سپس به سیلی رفت و تا ۱۶ آوریل در آنجا ماند و از همان جا به جرزی فرار کرد. در آخر چارلز علی رغم پیشنهادهای پارلمان به او و برخلاف توصیه های هاید که او را به ماندن در کشور تشویق می کرد، به فرانسه گریخت و در پاریس به مادرش پیوست و به مدت دو سال در آنجا ماند. [ ۳] او در این مدت تحت آموزش توماس هابز فیلسوف قرار گرفت. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچارلز دوم بزرگترین پسر زنده ماندهٔ چارلز یکم و هنریتا ماریای فرانسوی بود که در ۲۹ مه [ سبک قدیمی: ۸ ژوئن] ۱۶۳۰ در لندن و در کاخ سنت جیمز زاده شد. [ ۱] او سپس به ترتیب تحت توجه کنتس دورست، ویلیام کاوندیش، دوک نیوکاسل و مارکیز هرتفورد پرورش یافت. [ ۳] ۸ سال نخست زندگی او بدون اتفاق خاصی در کشوری که به نظر آرام می آمد سپری شد، اما در ۱۶۳۸ کم کم مشخص شد که این آرامشی پیش از طوفان است و زمانی که چارلز دوم به ۱۲ سالگی رسید، قلمرو پادشاهی پدرش بر اثر جنگ های داخلی از هم پاشیده بود. [ ۴]
با شروع جنگ های داخلی بین پیوریتن ها و پارلمان گراها از یک سو و پادشاه از سوی دیگر، چارلز دوم که در آن زمان عنوان شاهزادهٔ ولز را داشت با پدرش همراه گردید[ ۱] و در ۴ مارس ۱۶۴۵ از سوی چارلز یکم و به همراه ادوارد هاید و دیگر مشاورانش به غرب انگلستان فرستاده شد. [ ۳] اما حضور او نیز مثمر ثمر نبود و چارلز یکم سرانجام در ۱۶۴۶ از پیوریتن ها شکست خورد. [ ۵] پس از این اتفاق، چارلز دوم در ۱۷ فوریه همان سال در قلعهٔ پندنیس در فالموث گوشه نشین شد. سپس به سیلی رفت و تا ۱۶ آوریل در آنجا ماند و از همان جا به جرزی فرار کرد. در آخر چارلز علی رغم پیشنهادهای پارلمان به او و برخلاف توصیه های هاید که او را به ماندن در کشور تشویق می کرد، به فرانسه گریخت و در پاریس به مادرش پیوست و به مدت دو سال در آنجا ماند. [ ۳] او در این مدت تحت آموزش توماس هابز فیلسوف قرار گرفت. [ ۶]
wiki: چارلز دوم انگلستان