چارلز دوم

چارْلْزِ دوم (۱۶۳۰ـ۱۶۸۵)(Charles II)
چارْلْزِ دوم
پادشاه انگلستان و ایرلند از ۱۶۶۰ و پسر چارلز اول. پس از اعادۀ سلطنت درپی سقوط حکومت اولیور کرامول۱ به سلطنت رسید. ادوارد کلارندون۲، وزیر اعظم چارلز دوم، که در ۱۶۶۲ زمینۀ ازدواج چارلز با کاترین براگانزایی۳ را فراهم آورده بود، در ۱۶۶۷ با توطئه از کار برکنار شد و گروه پنج نفره ای از وزرای چارلز جانشین او شد. تلاش های چارلز دوم برای احیای مذهب کاتولیک در انگلستان به جنگ با هلند انجامید (۱۶۷۲ـ۱۶۷۴). این جنگ، که در حمایت از لوئی چهاردهم، پادشاه فرانسه، صورت گرفته بود، اختلاف با پارلمان را درپی داشت و چارلز را به انحلال پارلمان در ۱۶۸۱ سوق داد. جیمز دوم جانشین چارلز شد. چارلز در دوران جنگ داخلی به همراه پدرش چارلز اول در آکسفورد زندگی می کرد (۱۶۴۲ـ۱۶۴۵) و پس از پیروزی نیروهای پارلمانیِ کرامول به فرانسه گریخت. چارلز اول با پذیرفتن پیشنهاد کمک پیمانگران۴، در ۱۶۵۰ در اسکاتلند از کشتی پیاده شد و در اول ژانویۀ ۱۶۵۱ در اسکون۵ تاج گذاری کرد. تلاش چارلز برای حمله به انگلستان در ۳ سپتامبر همان سال با پیروزی نیروهای کرامول در ووستر۶ عقیم ماند. چارلز به فرانسه گریخت و نُه سال در فرانسه، آلمان، فلاندر۷، اسپانیا، و هلند سرگردان بود تا این که در ۱۶۶۰ جورج مانک۸ (۱۶۰۸ـ۱۶۷۰) با او به مذاکره پرداخت. چارلز با صدور اعلامیۀ بِردا۹ در آوریل ۱۶۶۰ عفو عمومی و آزادی عقیده را وعده داد. پارلمان این اعلامیه را پذیرفت و چارلز دوم را در ۸ مه ۱۶۶۰ پادشاه اعلام کرد. چارلز ۲۶ مه در دووِر۱۰ از کشتی پیاده و سه روز بعد وارد لندن شد. چارلز به پادشاهی مطلقه علاقه مند بود و کاتولیک شدن رعایای خود را با حکومت مطلقه سازگارتر می دانست. در ۱۶۷۰ پیمان سِرّی دووِر۱۱ را با لوئی چهاردهم، پادشاه فرانسه، امضا کرد. براساس این پیمان چارلز وعده داد که خود را کاتولیک اعلام کند، سلطۀ مجدد مذهب کاتولیک را در انگلستان برقرار سازد، و در جنگِ تدارک دیده شده با هلند از لوئی چهاردهم پشتیبانی به عمل آورد. لوئی چهاردهم نیز در مقابل متعهد شد ضمن دادن کمک های مالی به چارلز، در صورت بروز مقاومت در برابر تلاش های او برای احیای مذهب کاتولیک در انگلستان، نیروهای فرانسوی را به کمکش بفرستد. جنگ با هلند در ۱۶۷۲ آغاز شد و در همان زمان چارلز با صدور اعلامیۀ تساهل۱۲ مذهبی همۀ قوانین جزایی علیه کاتولیک ها و مخالفان۱۳ کلیسای انگلستان را لغو کرد. پارلمان انگلستان در ۱۶۷۳ ضمن مخالفت با اعلامیۀ آزادی های مذهبی، چارلز دوم را به پس گرفتن این اعلامیه و پذیرفتن قانون آزمایش۱۴ مجبور کرد، که در آن کاتولیک ها از تصدی هرگونه شغل دولتی منع شده بودند؛ پارلمان همچنین در ۱۶۷۴ چارلز را وادار کرد به جنگ با هلند پایان دهد.
Oliver CromwellEdward ClarendonCatherine of BraganzaCovenantersSconeWorcesterFlandersGeorge MonkDeclaration of BredaDoverSecret Treaty of DoverDeclaration of IndulgenceDissentersTest Act