چارلز ادوارد استوارت

چارْلْز اِدْوارد اِسْتوارْت (۱۷۲۰ـ۱۷۸۸)(Charles Edward Stuart)
چارْلْز اِدْوارد اِسْتوارْت
مشهور به مدعی جوان۱ یا بانی پرنس چارلی۲. شاهزادۀ انگلیسی، نوۀ جیمز دوم، و پسر جیمز اول، ملقب به مدعی پیر۳. در شورش جیکوبی ها۴ (۱۷۴۵) ساکنان مناطق کوهستانی اسکاتلند۵ از وی پشتیبانی کردند؛ چارلز با داعیۀ تاج و تخت انگلستان با نیروهای تحت فرمان خود به انگلستان هجوم برد، اما نیروهای دوک کامبرلند۶ آنان را عقب راندند و در ۱۶ آوریل ۱۷۴۶ در کالودن۷ تارومار کردند. چارلز از میدان نبرد گریخت و پنج ماه در کوهستان های اسکاتلند سرگردان بود تا این که به فرانسه رفت. دولت انگلستان برای سَرِ چارلز ۳۰هزار لیره جایزه تعیین کرده بود. چارلز در ۱۷۵۰ پنهانی به انگلستان رفت و احتمالاً سفرهای محرمانۀ دیگری نیز به انگلستان کرده بود. در اواخر عمر به فردی گوشه گیر و می گسار تبدیل شد و در ۱۷۶۶ در ایتالیا سکونت کرد. چارلز در رُم به دنیا آمد و از بدو تولد به ولیعهدی برگزیده شد. در ژوئیۀ ۱۷۴۵ با کشتی به اسکاتلند رفت و به همراه هفت نفر از ملازمان خود در اینورنس ـ شر۸ از کشتی پیاده شد. در ۱۹ اوت مدعی جانشینی پدرش شد و به سرعت حدود ۲هزار نفر از اسکاتلندی های مناطق کوهستانی را به دور خود گرد آورد. چارلز تقریباً بدون هیچ رویارویی یا مقاومتی از سوی مردم ادینبورگ۹ به آن شهر وارد شد و در نبرد پرستون پنز۱۰ پیروزی آسانی به دست آورد و به انگلستان هجوم برد. در ۴ دسامبر به داربی۱۱ رسید و در این منطقه افسرانش خواستار عقب نشینی شدند. ارتش چارلز به اسکاتلند بازگشت و در نبرد فالکرک۱۲ به پیروزی رسید، اما با پیشروی نیروهای انگلیسیِ تحت فرمان کامبرلند ناگزیر شد به کوهستان های اسکاتلند پناه ببرد.Young PretenderBonnie Prince CharlieOld PretenderJacobite rebellionScottish HighlandersDuke of CumberlandCullodenInverness-shireEdinburghPrestonpansDerbyFalkirk