چارجوی بهشتی. [ ی ِ ب ِ هَِ ] ( اِ مرکب ) چهار نهر، یکی از آب دوم از شیر، سوم از خمر، چهارم از عسل. ( آنندراج ). || کنایه از سیحون و جیحون و نیل و فرات.( آنندراج ). || کوثر و سلسبیل و تسنیم و طهور در بهشت. ( اقبالنامه چ وحید ص 250 ) : ز دوزخ مشو تشنه را چاره جوی سخن در بهشت است و آن چار جوی.
نظامی ( اقبالنامه ).
فرهنگ فارسی
یکی از آب دوم از شیر سوم از خمر چهارم از عسل . یا کنایه از سیحون و جیحون و نیل و فرات . یا چار جوی کوثر و سلسبیل و تسنیم و طهور در بهشت .
