چار خیابان

لغت نامه دهخدا

چارخیابان. ( اِ مرکب ) میدانی که از شمال و جنوب و مشرق و مغرب آن خیابان ممتد باشد. میدانی که از چهار سمت بخیابان متصل است و از هر طرف آن خیابانی امتداد یافته است. || محل تقاطع چهار خیابان که بر یکدیگر عمود باشند. آنجا که دو خیابان تقاطع کنند.

فرهنگ فارسی

میدانی که از شمال و جنوب و مشرق و مغرب آن خیابان ممتد باشد . محل تقاطع چهار خیابان که بر یکدیگر عمود باشند . میدانی که از چهار سمت بخیابان متصل است و از هر طرف آن خیابانی امتداد یافته است .

پیشنهاد کاربران

چارخیابان: [عامیانه، اصطلاح] میدانی که چهار خیابان به آن باز می شوند. در زبان ترکی به آن " دؤرت آغیزلی " گفته می شود .

بپرس