چاخو

لغت نامه دهخدا

چاخو. ( نف مرکب ) چاه خو. چاه کن. مقنی.

چاخو. ( اِخ ) قریه ای نزدیک بیجار گروس. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( صفت )کسی که پیشه اش کندن چاه یا لاروبی کاریز یا تنقی. مستراح است منی چاهکن . توضیح این کلمه را نباید با (( چاهجو ) ) که آن نیزبهمین معنی است خلط کرد . در مشهد مقنی های دوره گرد را (( چخو ) ) گویند.
قری. نزدیک بیجار گروس

فرهنگ عمید

= چاهخو

گویش مازنی

/chaaKhoo/ مقنی – چاه کن – حفار چاه

پیشنهاد کاربران

بپرس