چابک پای

لغت نامه دهخدا

چابک پای. [ ب ُ ] ( ص مرکب ) تیزپا و تندرو. || چالاک و ماهر در رقص :
با همه نیکویی سرود سرای
رودسازی به رقص چابک پای.

نظامی ( هفت پیکر ).

تیز پا و تندرو . یا چالاکی و مهارت در رقص با همه نیکویی سرود سرای .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید