چابک نشین. [ ب ُ ن ِ ] ( نف مرکب ) چالاک. کسی که چابک و سبک نشیند و خیزد. خوش ادا : چنان چابک نشین بود آن دلارام که برجستی برین مقدار ده گام.نظامی ( خسرو و شیرین ).
