چابک خیزی. [ ب ُ ] ( حامص مرکب ) تندی. تیزی. عمل اشخاصی که سبک خیزند : دست حفظت بهر چابک خیزی و بربستگی بر میان شعله بربندد نطاق از برگ کاه.عرفی ( از بهار عجم ).