پی یر

لغت نامه دهخدا

پی یر. [ یِرْ ] ( اِخ ) نام ساکنین ناحیتی در تراکیه در طرف چپ کوه پان ژه ، به عهد خشایارشا. ( ایران باستان ج 1 ص 749 ).

فرهنگ فارسی

نام ساکنین ناحیتی در تراکیه

گویش مازنی

/piyer/ پدر

پیشنهاد کاربران

بپرس