پیچه باف

لغت نامه دهخدا

پیچه باف. [ چ َ / چ ِ ] ( نف مرکب ) آنکه پیچه بافد. آنکه روی بند مویینه بافد زنان را. || پیچه. عقاص.

فرهنگ فارسی

۱-( صفت ) آنکه پیچه بافد آنکه روی بند مویینه برای زنان بافد. ۲- ( صفت ) پیچه عقاص .

پیشنهاد کاربران

بپرس