پیچاق

لغت نامه دهخدا

پیچاق. ( ترکی ، اِ ) کلمه ترکی بمعنی کارد :
شب فراق خروس سحر نفس نکشید
خوش آن زمان که سرش را ببرّم از پیچاق.

ملافوقی یزدی ( از آنندراج ).

( اسم ) کارد : شب فراق خروس سحر نفس نکشید خوش آن زمان که سرش را ببرم از پیچاق . ( فوقی یزدی )

پیچاق = پیچاک - پِ چاک همان چاقو ( چاکو )
پِ چاک= وسیله چاک کننده
پِ= باهاش ، وسیله
چاک= درست کردن، خوب کردن
پِ چاک = وسیله خوب کننده ( کارد چاقو )