پیچا

لغت نامه دهخدا

پیچا. ( نف ) صفت فاعلی دائمی. پیچنده. محیط بجمیع اطراف و بهمه جا فرارسیده واحاطه نموده و پیچنده. ( آنندراج ). که پیچد. پیچان.

پیچا. ( اِ ) گربه ( در دیلمان و گیلان ).

فرهنگ فارسی

پیچان، پیچنده، درحال پیچیدن، پیچیده، پیچابودن
( صفت ) ۱- پیچنده پیچان . ۲- محیط بجمیع اطراف و بهمه جا فرا رسیده و محیط .

فرهنگ عمید

۱. پیچنده.
۲. پیچیده.
۳. (قید ) در حال پیچیدن.

گویش مازنی

/pichaa/ گربه

پیشنهاد کاربران

پیچا در زبان غرب مازندرانی به معنای گربه میباشد
گیلکی: گربه
در گویش مازنی به گربه بامشی میگن نه پیچا.
به زبان گیلکی ، مازنی یعنی گربه

گربه ( به زبان گیلکی )

بپرس