پیپ

پیپ یا پایپ ( به انگلیسی: pipe ) وسیله ای برای دودکردن ( تدخین ) توتون است.
توتون مورد استفاده در پپپ ها صرفاً مخصوص پیپ ساخته می شود. این وسیله شامل یک کاسه حفره دار برای قراردادن تنباکو، و یک دستگیره چوبی نازک است که درانتها به یک دهان گیر از جنس پلاستیک یا کائوچو ختم می شود. پیپ ها در محدوده وسیعی از جمله پیپ های ماشین ساز ساده تا پیپ های دست ساز و دارای ارزش هنری و گران قیمت ( برای کلکسیونرها ) ساخته می شوند.
واژه پیپ در زبان فارسی از زبان انگلیسی مشتق شده است. تلفظ اصلی واژه بنابر آوانگاری آن، پایپ است که به معنای لوله می باشد. در حالی که سبیل[ ۱] و شَطَب و دمی برابر فارسی آن است. پیپ در فارسی همان وسیله ای برای استعمال توتون است اما پایپ وسیله ای برای استعمال مت آمفتامین است.
پیپ کشی یکی از قدیمی ترین سنت های شناخته شده کشیدن تنباکو است. انواع این وسیله احتمالا در میان بومیان آمریکا رایج بوده و پس از کشف آمریکا و آوردن توتون به جهان قدیم انواع آن در جاهای دیگر جهان نیز رایج شده است. پیپ اصالتاً از اروپا وارد ایران شده است و در ایران چپق تقریباً معادل آن در نظر گرفته می شود با این تفاوت که معمولا دسته چوبی و کاسه گلی دارد و نوع دیگری از توتون در آن استفاده می شود.
بر طبق روایات غیر قابل یقین این وسیله نخستین بار در اوایل سده شانزدهم میلادی به وسیله شخصی به نام «سید محمد امین قوچانی» از اروپا وارد ایران شد و در ایران به شکل چپق ایرانی رواج یافت. روایت دیگر وارد شدن پیپ اروپایی توسط پرتغالی ها در سال ۹۱۳ هجری قمری و متحول شدن آن به چپق در ایران است که شکل دسته چوبی و دسته سفالی و با اندازه های مختلف طول دسته ( لوله دود ) رواج دارد.
برخی از سازندگان و برند های تولید پیپ دارای تولیدات با طراحی های متمایز و صاحب سبک هستند و طراحی های منحصر بفرد خودشان را در شمار محدود عرضه می کنند و قیمت این پیپ های منحصربفرد معمولاً بالا است، ولی هنگام تولید پیپ به صورت انبوه غالباً از اصول یکسانی پیروی می شود.
مدل های استاندارد بر پایه تیپ می تواند اسموک های متفاوتی داشته باشد و بر همین اساس اسموکر ها معمولا پیپ های زیادی میخرند تا آنرا امتحان کنند.
برخی مدل ها طراحی های خیلی سختی دارند و برخی برندها آن را تولید می کنند و برخی دیگر عمومی تر هستند.
برای ساختن پیپ از مواد متنوعی استفاده می شود. پیپ مرغوب معمولاً از چوب برایر ساخته می شود و شکل های متنوعی دارد. قسمت بدنه و کاسه پیپ معمولاً از جنس چوب ریشه برایر؛ مرشام؛ چوب ذرت ( کورن ) و حتی سفالی است و در ساخت پیپ کمتر از چوب های متراکم آلبالو؛ زیتون؛ چوب افرا؛ چوب کهور و بلوط؛ استفاده می شود. آهن و شیشه از مواد غیر متداول در ساخت پیپ هستند.

پیپ (لاشار). پیپ، روستایی در دهستان لاشار جنوبی بخش پیپ شهرستان لاشار در استان سیستان و بلوچستان ایران است. این روستا، مرکز بخش پیپ است. [ ۱]
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۱٬۵۵۰ نفر ( ۴۴۱ خانوار ) بوده است. [ ۲]