پیوه

لغت نامه دهخدا

پیوه. [ وَ / وِ ] ( اِ ) بید. جانورو کرمی که پارچه را تباه سازد. ( شعوری ج 2 ص 263 ).

پیوه. [ وَ ] ( اِخ ) نام نهری در جهت شمالی قره طاغ و آن ابتدا بطرف شمال غربی رود و سپس بسوی شمال جریان یابد و در هرسک از طرف فوقانی فوجه برودخانه صاوه ریزد. ( قاموس الاعلام ترکی ).

پیوه. [ وَ ] ( اِخ ) نام قضائی متشکل از وادی نهر پیوه و آن سابقاً تابع سنجاق هرسک بوده. مساحت سطحش به 812 هزار گز بالغ گردد. ( قاموس الاعلام ترکی ).

فرهنگ فارسی

نام قضایی متشکل از وادی نهر پیوه و آن سابقا تابع سنجاق هرسک

پیشنهاد کاربران

بپرس