پیور. [ وَ رَ ] ( اِ ) نام یکی از سبت رشین ( بنات النعش ) نزد هندوان قدیم. ( ماللهند بیرونی ص 197 ).پیور. [ وَ ] ( اِ ) ده هزار بود بزبان پهلوی. تلفظی از بیور است. رجوع به بیور شود : سپه بود پیور سوی کارزارکه پیور بود در عدد ده هزار.فردوسی.