پیور

لغت نامه دهخدا

پیور. [ وَ رَ ] ( اِ ) نام یکی از سبت رشین ( بنات النعش ) نزد هندوان قدیم. ( ماللهند بیرونی ص 197 ).

پیور. [ وَ ] ( اِ ) ده هزار بود بزبان پهلوی. تلفظی از بیور است. رجوع به بیور شود :
سپه بود پیور سوی کارزار
که پیور بود در عدد ده هزار.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

ده هزار بود بزبان پهلوی

پیشنهاد کاربران

بپرس