پیوت ( نام علمی: Lophophora williamsii ) نام یک گونه از سرده لوفوفورا است. این گیاه دارای ماده روانگردان مسکالین است. زیستگاه پیوت مکزیک و تگزاس است. این گیاه جزء گیاهان دارویی بومیان آمریکا است.
مردمان بومی مکزیک و تگزاس از پیوت برای مراسم دینی استفاده می کردند؛ زیرا باعث ایجاد توهماتی می شد که گمان می کردند شهودی به سوی واقعیتی دیگر یا جهان معنوی است. آنها باور دارند پیوت گیاهی مقدس است و به آنها کمک می کند تا با خداوند ارتباط برقرار کنند.
... [مشاهده متن کامل]
معمول ترین روش استفاده، جویدن کامل و بلعیدن دکمه های تازه یا خشک شده پس از زدودن ریشه و شن آن است. این همان شیوه ایست که همواره به طور معمول در مراسم سرخپوستان انجام می شود. طعم این کاکتوس برای اکثر افراد به طور غیرقابل تحملی تلخ به نظر می رسد. با اینحال، سرخپوستان احساس می کنند برای کسی که قلب پاکی دارد، مزهٔ آن تلخ نخواهد بود. بسیاری دریافته اند که نه تنها نباید از مزهٔ تلخ منزجر شد، بلکه باید اجازه داد که شخص احساس کند که مستقیماً به مرکز تلخی شیرجه می زند، تا نوعی جدایی از طعم زننده تجربه شود. به حدی که شخص از طعم تلخ آگاه است، اما تلخی دیگر او را ناراحت نمی کند. این عمل شبیه آوردن آگاهی شخص به مرکز درد است، بطوریکه ممکن است منجر به رهایی از درد گردد. این یک ترفند دشوار نیست، بلکه مستلزم آمادگی ذهنی است.
افرادی که نمی توانند تلخی پیوت را تحمل کنند، اغلب سراغ روش هایی دیگری می روند. یک روش نسبتاً مؤثر این است که آب میوهٔ شیرین نشدهٔ گریپ فروت را هنگام جویدن آن نوشید. اسید موجود در آب میوه تا اندازه ای ته مزهٔ تلخ آنرا خنثی می کند. روش دیگر اینست که دکمه های خشک شده را در یک دستگاه خُردکن، خرد کرده و مواد خرد شده را درون کپسول های خوراکی بریزید. اغلب، افراد دکمه ها را برای چندین ساعت در آب می جوشانند تا جوشاندهٔ غلیظی بسازند.
یک فنجان از این جوشانده را می توان در چند جرعه فوراً قورت داد. به طور کلی توصیه شده است که هر شخصی که پیوت یا مسکالین مصرف می کند، آنرا به تدریج در شکم فرو بریزد. یا در یک دورهٔ یک ساعته یا دو نیم از یک دوز کامل را هر ۴۵ دقیقه جدا مصرف نماید. این کار برای کاهش شوک آلکالوئید به سیستم گوارشی انجام می شود. حالت تهوع یا دل بهم خوردگی گاهی اوقات نیم ساعت یا بیشتر، پس از مصرف پیوت یا مسکالین روی می دهد و معمولاً در کمتر از یک ساعت رفع می شود.
مردمان بومی مکزیک و تگزاس از پیوت برای مراسم دینی استفاده می کردند؛ زیرا باعث ایجاد توهماتی می شد که گمان می کردند شهودی به سوی واقعیتی دیگر یا جهان معنوی است. آنها باور دارند پیوت گیاهی مقدس است و به آنها کمک می کند تا با خداوند ارتباط برقرار کنند.
... [مشاهده متن کامل]
معمول ترین روش استفاده، جویدن کامل و بلعیدن دکمه های تازه یا خشک شده پس از زدودن ریشه و شن آن است. این همان شیوه ایست که همواره به طور معمول در مراسم سرخپوستان انجام می شود. طعم این کاکتوس برای اکثر افراد به طور غیرقابل تحملی تلخ به نظر می رسد. با اینحال، سرخپوستان احساس می کنند برای کسی که قلب پاکی دارد، مزهٔ آن تلخ نخواهد بود. بسیاری دریافته اند که نه تنها نباید از مزهٔ تلخ منزجر شد، بلکه باید اجازه داد که شخص احساس کند که مستقیماً به مرکز تلخی شیرجه می زند، تا نوعی جدایی از طعم زننده تجربه شود. به حدی که شخص از طعم تلخ آگاه است، اما تلخی دیگر او را ناراحت نمی کند. این عمل شبیه آوردن آگاهی شخص به مرکز درد است، بطوریکه ممکن است منجر به رهایی از درد گردد. این یک ترفند دشوار نیست، بلکه مستلزم آمادگی ذهنی است.
افرادی که نمی توانند تلخی پیوت را تحمل کنند، اغلب سراغ روش هایی دیگری می روند. یک روش نسبتاً مؤثر این است که آب میوهٔ شیرین نشدهٔ گریپ فروت را هنگام جویدن آن نوشید. اسید موجود در آب میوه تا اندازه ای ته مزهٔ تلخ آنرا خنثی می کند. روش دیگر اینست که دکمه های خشک شده را در یک دستگاه خُردکن، خرد کرده و مواد خرد شده را درون کپسول های خوراکی بریزید. اغلب، افراد دکمه ها را برای چندین ساعت در آب می جوشانند تا جوشاندهٔ غلیظی بسازند.
یک فنجان از این جوشانده را می توان در چند جرعه فوراً قورت داد. به طور کلی توصیه شده است که هر شخصی که پیوت یا مسکالین مصرف می کند، آنرا به تدریج در شکم فرو بریزد. یا در یک دورهٔ یک ساعته یا دو نیم از یک دوز کامل را هر ۴۵ دقیقه جدا مصرف نماید. این کار برای کاهش شوک آلکالوئید به سیستم گوارشی انجام می شود. حالت تهوع یا دل بهم خوردگی گاهی اوقات نیم ساعت یا بیشتر، پس از مصرف پیوت یا مسکالین روی می دهد و معمولاً در کمتر از یک ساعت رفع می شود.
موی کنار گیجگاه که یهودیان ارتدکس، بر حسب فرمان خداوند در تورات، آن را بلند نگه می دارند و می بافند
پیوت[اصطلاح ادبی ]:پیوت نوعی شعر مناجاتی عبری است که در بزرگ داشت عیدها نوشته می شود. گاهی شکل موَشَح دارد و در سده های سوم تا هفتم متدوال بود. هفت فقره ی آن را یوشع بن یوشع شاعر مذهبی عبری نوشته است
نوعی دریبل در بسکتبال ( پی وُت )