پیهن

لغت نامه دهخدا

پیهن. [ هََ ] ( اِ ) جانوری که بر پشت وی سیخهاست. خارپشت. بیهن. خارپشت بزرگ تیرانداز. اُسغر. رجوع به بیهن شود.

فرهنگ عمید

= سیخول

پیشنهاد کاربران

بپرس