پینه بستن

لغت نامه دهخدا

پینه بستن. [ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) سخت شدن پوست دست و پای و زانو یاپیشانی آدمی از بسیاری کار یا رفتن و یا سجده کردن و ستبر شدن زانو یا سینه شتر بعلت سائیدگی بزمین. کوره بستن. کبره بستن. رجوع به پینه شود :
پینه بسته ست جفته هردو
بس که از حکه کون بکون زده اند.
محسن وضیحی ( از آنندراج ).
- مثل زانوی شتر پینه بستن ؛ سخت پینه دار شدن.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) کبره بستن شوغ بستن : پینه بسته است جفت. هر دو بسکه از حکه کون بکون زده اند. ( محسین وضیحی ) یا پینه بستن بر پیشانی . از کثرت نماز گزاردن و سر بر مهر نهادن ایجاد شدن پینه در پیشانی . یا مثل زانوی شتر پینه بستن . سخت پینه دار شدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس