پین یین

پین یین یا هانیو پین یین ( به چینی ساده شده: 汉语拼音 ) ، ( به چینی سنتی: 漢語拼音 ) ، ( به پین یینی: Hànyǔ Pīnyīn ) رایج ترین شیوهٔ لاتین نویسی زبان چینی ماندارین است.
در شیوهٔ پین یین، حروف لاتین را برای نمایش صداها در زبان چینی به کار می برند، اما نحوهٔ تناظر این حروف با صداها چندان شبیه به لاتین نویسی رایج برای زبان های دیگر نیست. برای نمونه، q و zh هر دو نزدیک به «چ» تلفظ می شود ( گرچه تلفظ دقیق آن دو یکی نیست ) و x نزدیک به «ش» تلفظ می شود.
این شیوه در سال ۱۹۵۸ مورد تأیید قرار گرفته و در سال ۱۹۷۹ مورد قبول دولت جمهوری خلق چین قرار گرفت و جانشین سیستم های قدیمی تر شد.
از آنجا که هانیو پین یین توسط دولت سنگاپور نیز مورد قبول واقع شد، کتابخانه کنگره، انجمن کتابخانه های آمریکا و بسیاری مؤسسات دیگر این سیستم را به عنوان سیستم نوشتار زبان چینی ماندارین برگزیدند. در سال ۱۹۷۹ سازمان جهانی استاندارد ( ISO ) این سیستم را به عنوان استاندارد لاتین نویسی چینی تحت شماره استاندارد ISO - 7098:1991 قبول نمود. هم اکنون پین یین به عنوان وسیله ای مناسب برای ورود متون چینی در کامپیوترها مورد استفاده قرار می گیرد. با ورود متون به کامپیوتر با این سیستم نرم افزارهای ویرایش گر قادر به تبدیل آن به متون چینی ساده شده هستند.
۱ y قبل از u به شکل تلفظ می شود.
۲ حروف w و y در جدول همخوان های اصلی پین یین وجود ندارند.