پیماییدن.[ پ َ / پ ِ دَ ] ( مص ) پیمودن. رجوع به پیمودن شود.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) پیمودن : همی خواهم ای داور کردگار . که چندان امان یابم از روزگار. که از تخم ایرج یکی نامور ببینم ابر کینه بسته کمر... چو دیدم چنین زان سپس شایدم کجا خاک بالا بپیمایدم . ( شا. بخ ۹۳ : ۱ لغ. ) پیمودن
