پیمان کامپو فورمیو

بندهای عمومی پیمان تنها فرانسه و اتریش را مد نظر قرار می داد. این پیمان درخواست برگزاری کنگرهٔ راشتات را داد که در آن مذاکره دربارهٔ صلح نهایی برای امپراتوری مقدس روم انجام شود. در بندهای مخفی، اتریش که حکومت شخصی امپراتور بود، قول به منظور دستیابی به نتیجه ای خاص در کنگره با فرانسه همکاری کند. طبق سایر مواد پیمان، جمهوری ونیز منحل شد و قلمرو آن میان فرانسه و اتریش تقسیم شد.
کنگره در دستیابی به صلح شکست خورد و در ۱۲ مارس ۱۷۹۹ فرانسه دوباره علیه اتریش اعلان جنگ داد. این جنگ که جنگ ائتلاف دوم نامیده شد، با پیمان صلح لونویل در سال ۱۸۰۱ خاتمه یافت.
کامپو فورمیو که اکنون به نام کامپوفورمیدو شناخته می شود، روستایی در غرب اودینه در شمال شرقی ایتالیا است. این روستا بین مرکز فرماندهی اتریش در اودینه و سکونت گاه بناپارت قرار داشت. فرماندهٔ فرانسوی در ویلا مانین نزدیک کودروایپو اقامت داشت. پیمان در خانه ای قدیمی در میدان اصلی روستا که متعلق به تاجری محلی بود، امضا شد. در ۱۸ ژانویهٔ ۱۷۹۸ نیروهای اتریشی وارد ونیز شدند و سه روز بعد، میهمانی رسمی در کاخ حاکم ونیز برگزار کردند.
پس از جملات معمول «صلح پایدار و تخطی ناپذیر» بعضی مناطق اتریش به مالکیت فرانسه درآمد. این مناطق شامل اتریش هلند و جزایری در دریای مدیترانه مانند کورفو و سایر جزایر جمهوری ونیز در دریای آدریاتیک بود. ونیز و قلمرو آن میان دو کشور تقسیم شد. جمهوری ونیز، ایستریا و دالماسی به امپراتوری اتریش رسید. اتریش جمهوری آلپ و جمهوری لیگوریا را ( که در ناحیهٔ جنوا شکل گرفته بود ) به عنوان قدرت هایی مستقل به رسمیت شناخت.
افزون بر این، ایالات پادشاهی ایتالیا از زیر دین وفاداری به امپراتوری مقدس روم خارج شدند و وجود رسمی این پادشاهی که از سدهٔ چهاردهم به عنوان ملک شخصی امپراتور به صورت قانونی و نه بالفعل به شمار می رفت، پایان یافت.