پیمان های نیمیخن

پیمان های نیمیخن ( Traités de Paix de Nimègue ) ، به مجموعه عهدنامه های که در شهر نیمیخن در هلند از سال ۱۶۷۸ تا ۱۶۷۹ نوشته و امضا شد. این معاهده به درگیری های بین فرانسه، جمهوری هلند، پادشاهی دانمارک و امپراتوری مقدس روم در قرن ۱۷ به طور موقت پایان داد.
جنگ فرانسه و هلند با معاهده ای به پایان رسید که به فرانسه کنترل منطقه فرانش - کنته را داد. [ ۱] فرانسه همچنین قلمروهای بیشتری از هلند اسپانیا را به دست آورد و به مناطقی که بر اساس معاهده ۱۶۵۹ معاهده پیرنه و ۱۶۶۸ صلح آکس لاشاپل ضمیمه شده بود، اضافه کرد. اینها شامل شهر سن - اومر به همراه بخش شمال غربی باقی مانده از امپراتوری سابق کنت نشین آرتوس بود؛ سرزمین های کاسل، ایری - سو - لا - لیس و ایپر در جنوب غربی فلاندر؛ اسقف نشین کامبری و شهرهای والنسین و موبوژ در جنوب شهرستان هاینو بود.
به نوبه خود، پادشاه فرانسه لوئی چهاردهم شهر اشغالی ماستریخت و شاهزاده نشین اورانژ را به سهامدار هلندی ویلیام سوم واگذار کرد. نیروهای فرانسوی از چندین سرزمین اشغالی در شمال فلاندر و هاینو عقب نشینی کردند.
امپراتور لئوپولد یکم قلعه تصرف شده فیلیپسبپورگ را حفظ کرد، اما مجبور شد تصرف شهرهای فرایبورگ ( تا سال ۱۶۹۷ ) و کل ( Kehl ) ( تا سال ۱۶۹۸ ) در ساحل راست راین توسط فرانسه را بپذیرد.
این معاهدات منجر به صلح پایدار نشد.